Cukiernictwo w Japonii

Kuchnia japońska obejmuje ogromną różnorodność potraw, które stopniowo stają się znane w krajach zachodnich. Wiele osób odkrywa, że to znacznie więcej niż sushi i ramen. Jeśli jesteś jednym z nich, zapraszam do zapoznania się z japońskimi cukiernictwem!

Muszę przyznać, że nie mogę powstrzymać potoku ślinowego od samego wyobrażenia sobie wspaniałych ciastek z Japonii. Uwielbiam słodycze, a myśl o wspaniałych ciastach w Japonii sprawia, że chcę je skonsumować zaraz po skończeniu pisania tego postu.

Jakie są trendy w Japonii?

Tradycyjne słodkości

Wagashi (和 菓子) to tradycyjne japońskie słodycze. W przeciwieństwie do zachodnich deserów nie są tak słodkie i zazwyczaj wypełnione są czerwoną fasolą, która nadaje im zupełnie inny i niepowtarzalny „słodki” smak. Lista wagashi jest długa, więc postanowiłam wymienić kilka z nich. 

• Daifuku (大福): Jeden z najbardziej znanych słodyczy i jeden z moich ulubionych. Wiele osób zna je jako mochi, ale tak naprawdę mochi (wykonane z mąki ryżowej) to tylko jeden ze składników daifuku (zewnętrzna jego część). W Japonii najpopularniejsze daifuku ma w środku anko (czerwoną fasolę), ale można też znaleźć inne smaki. Moim ulubionym jest truskawkowy!

• Dango (だんご): Są to kulki z mąki ryżowej. Można je nakleić na szpikulce (kushi dango – 串団子) i występują one w różnych kombinacji smakowych, takich jak: herbata zielona, sakura, anko lub basic. Są też inne kushi dango, w których wszystkie trzy smakują tak samo, tak jak mój ulubiony, polany gęstym i słodkim sosem sojowym, mitarashi dango. Można je również znaleźć podczas tsukimi dango (月見団子) - księżycowy dzień festiwalu Tsukimi, podczas którego upamiętniany jest jesienny księżyc.

• Manju (饅頭): Ciastka gotowane na parze z mąki, ryżu i kudzu (sfermentowanej skrobi pszennej) z nadzieniem z czerwonej fasoli, matchy, pomarańczy lub yuzu (mój faworyt). 

Jednak japońscy szefowie kuchni postanowili iść na przód i stworzyć coś nowego, na wzór zachodu. W produkcji japońskich słodyczy istnieje tendencja do wprowadzania ulepszeń Japonia jest dobra w używaniu lokalnych składników i wyrażaniu smaków sezonu, stosując zachodnie techniki i kombinacje. 

Choux au craquelin シュクリム, w Polsce znane pod nazwą ptysia z kruszonką stał się bardzo popularny w Japonii. Możemy znaleźć je z różnymi ciekawymi smakami kremów, których w Europie ciężko dostać np. matcha, z pastą adzuki. 

Sernik 

Nie jest w 100% pewne, kto przywiózł pierwszy sernik do Japonii, ale wielu przypisuje sklepowi Morozoffow, w którym powstał pierwszy w historii sernik w stylu japońskim.

Założona przez rosyjskiego cukiernika w Kobe w 1931 roku, Morozoff zaczynał swój biznes jako sklep z czekoladą. Ale dopiero w 1969 roku, kiedy ówczesny prezydent Tomotaro Kuzuno spróbował sernika w Berlinie, marka została zainspirowana do stworzenia japońskiej wersji serniczka.

Japońskie serniki są często chwalone za ich lekką i puszystą konsystencję - wyraźne odejście od gęstych, zbitych wersji, które wielu zna i kocha.

Sernik sufletowy, znany również jako tańczący sernik, to najbardziej puszysta wersja wszystkich japońskich wariantów sernika. Jest tak lekki i przewiewny, że trzęsie się podczas ruchu, nie zmieniając przy tym kształtu.

Zwykle robi się go, dodając do ubitych białek serek śmietankowy. Dzięki ubitym białkom i delikatnym wymieszaniu białko nie przebija się i nie traci swojej lekkości.